Geschiedenis

Voor de allereerste klokken moeten we naar China, rond 2.000 voor Christus. Daarna gingen ze via Egypte en Griekenland naar het Romeinse Rijk om in de jaren 400 in onze streken te belanden. De klokken evolueren en worden al snel het middel om gelovigen en burgers op te roepen. Op het einde van de 8ste eeuw verplicht Karel De Grote zelfs het gebruik van klokken in een klokkentoren. Tegen het eind van de 13de eeuw worden die klokken gekoppeld aan mechanische uurwerken. In de 16de eeuw smukken rijke steden, zoals Brugge, hun belforten en kerktorens op met torenklokken. In de 17de eeuw wordt de techniek verfijnd en vanaf de 18de eeuw fungeert de beiaard als zelfstandig muziekinstrument. Na de vernielingen tijdens de Franse Revolutie duurde het bijna een eeuw om de schade te herstellen. Vanaf de 20ste eeuw kent de beiaardkunst een internationale expansie. Sinds november 2014 erkent UNESCO de Belgische beiaardcultuur als immaterieel cultureel erfgoed.